LEYLA

Sana olan sevdalar, güneþe dalmak gibi.
Sensizlik vurgun yiyip, buzlarda kalmak gibi,
Soluksuzum þimdi ben, ölüyor olmak gibi.
Mecnuna mesken olan, çöllerin adý Leyla,
Sazlarda naðme naðme, tellerin adý Leyla.

Yâda düþersin her an, kumullarda vahasýn.
Susuzlukta pýnarsýn, aþkta engin dehasýn.
Hayatlar ellerinde, ömür kadar pahasýn.
Tespih tespih çekilen, dillerin adý Leyla,
Sevdaya ketler vuran, yollarýn adý Leyla.

Gönül yiyince vurgun, çaresi sen olursun.
Her ad silinir yâddan, sadece sen kalýrsýn.
Seven yürek ölürse, beraber gömülürsün.
Yangýn yerinde beden, küllerin adý Leyla,
Diken yüklü bir sevda, güllerin adý Leyla.

Sevda engin bir deniz, fýrtýnada limansýn.
Geçmiþten geleceðe, yaþanan her zamansýn.
Gönül yaralarýna, tek çare tek dermansýn.
Züleyha, Aslý gibi, kullarýn adý Leyla.
Dünya durdukça duran, yýllarýn adý Leyla.

Leylasýz aþk mý var, her Mecnun’a bir yarsýn.
Buzullarý eriten, yüreklerdeki harsýn.
Sevdaya si mge oldun, adýn yýllarca sürsün.
Aþklara kenetlenen, kollarýn adý Leyla,
Gönlü tarumar eden, sellerin adý Leyla.

4 Kasým 2011 Antakya
MAHMUT ÇETÝN ZORBA



Sosyal Medyada Paylaşın: