VİLMA'LAR ÖLMESİN
Þiir’in baþlýðýna bakýp da
Onu bir küçük ya da genç kýz sanmayýn
Vilma bir sokak köpeðiydi
Bir yýl kadar önceleri konuk geldi
Sonrada kendini sevdirdi kaldý
Ortadan irice,Kuzguni siyahtý
Ýpek kadar yumuþak tüyleri vardý
Poposunun üstüne oturup
Hep gözlerimin içine bakardý
Bahçemde kulübe yapmýþ
..................Sahiplemnmiþtim
Ona çocuðum gibi bakardým
Aslýnda ben bir hayvanseverdim
Vilmanýn bir kötü huyu vardý
Kapý önlerindeki terlikleri çalardý
Besbelli onu oyun sanardý
Bu yüzden komþular ondan hazetmezdi
Bu sabah erkenden uyandým
Ýçimde bir sýkýntý vardý
Vilma yoktu
Bir tutam sevgi yerine
Ona bir lokma et içinde zehir vermiþlerdi
O Kýrýlasý eller,nasýl yemek yer
Nasýl abdest alýr,duaya nasýl kalkar
Torunun baþýný nasýl okþar
Besbelli
Vilmalar onun için sadece bir it’ti-kelpti
Davar’larýný koruyorsa eðer
Bir çanak yal yeterdi
Baþka türlü onun yaþama hakký yoktu
Çünkü o zehir sunan elin vijdaný kördü
Böylesi bir ölümün ne menem þey olduðunu göremiyordu
Haydi gel de
...............Vilma’lar için aðlama...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.