o y s a ölmüþtü çoktan içimde uçuþan kelebekler ve çoktan göç etmiþti kalbimde çýrpýnan kýrlangýçlar son defa öper gibi bir ölünün gözlerinden uçup gittin sen...
boðulurken avaz avaz seste saðýr mý kesilmiþti tüm kulaklar hiç mi duyulmuyor yoksa?
topluyorum gözyaþlarýmý þimdi hayatýn avuçlarýna döktüðüm bin parçaya bölünen ruhumu gölge oyunlarýný hasretini dört yanýmýn sancýsýný sol yanýmýn t o p l u y o r u m ruhumun sur’una üflenen yalnýzlýðýmý da…
uykusundayým kirpiðimdeki sensizliðin vurulan çocuk gibi rüyasýnda düþ yorgunuyum…
y ý k ý y o r u m göðsümdeki sevda lekesini yakýyorum içimi zehirleyen cümleleri sarýyorum içimde kanayan yaralarýmý astýðýndan beri ömrüme yokluðunu k a l b i m d e t/aþýyor gidiþinin ayak izlerini veda kokan tüm aþklar...
Ayten Erdogan (Dolunay ) Sosyal Medyada Paylaşın:
.....dolunay... Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.