------Sormayýnýz ne olur konuþur mu aðaçlar
------Onlar da bizim gibi dertleþmeye muhtaçlar.
Akasya aðacýnýn kulak verdim sesine
Eþlik ettim sessizce titreyen nefesine
Þükrediyor rabbine duyulmazdý þikâyet
“Mutlu olurdum” dedi “insan olmasa þayet”
Ak bulutun altýnda ak duvaklý gelindim
Benim suçum neydi ki Hakkýn emriyle indim
Dallarýmý kestiler köklerimi yaktýlar
Okþanmayý isterdim onlar çok uzaktýlar
Sebep yalnýz dikenim bedenimde silahým
Hediye verdi bana korunmaya Allah’ým.
Meyvelerim içindi mutlaka gerekliydi
Ben memnunum halimden bedenime ekliydi
Yýlmadým yýkýlmadým yaðmurun pençesinden
Usanmadým rüzgârýn çalan kemençesinden
Gün gelir uyanýrým müjdeyim ilkbahara
Muhtaç olurum o an göklerdeki buhara
Yaza eriþmek için bürünürüm çiçeðe
Nasibini sunarým arýya kelebeðe
Güneþin saçlarýndan yeþilleri emerim
Salýnýrým sevgiyle “Ya Rab çok þükür” derim
Þarký söylerim her gün nihaventten güneþe
Doðaya dallarýmla daðýtmak için neþe
Güzellik sunuyorum fark etmez mi insanlar
Belki bu günden sonra onlar da beni anlar.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
AFFET BABA DESEM Kİ... KARA GÖZLÜM RİCA EDERİM BAYIM YAKARIŞ SAÇLARIN, AH O SAÇLARIN! HEY BİNGÖL, YAYLA DERE! SARMAŞIK VEZN-İ AHAR MEHMET’İM