Öldüğüm Gün
Zamaný tutabilir misin ellerinle?
Ya da bakýþlarýn..
Bakýþlarýnla anlatabilir misin zamana gizlenmiþ gerçekleri..
Saatler okyanuslara dökerken hüznünü,
Yalanlar arasýnda kaldýðýmý göre göre uçabilir misin rüyalara?
Gözyaþlarým arasýnda rahat mýdýr uykularýn?
Uykularýnda görüyor musun sen de ölümümü?
Biliyorum...
Zaman ellerinden daha büyük,daha güçlü onun ihtiraslarý..
Kirli sayfalarýn üzerine dökülen mürekkebin zerreciklerinden biriyim belki de..
Þarkýlarýn anlatamadýðý,bilgelerin asla anlayamayacaðý hüzünlere gark olmuþum..
Üþüyorum..
Ýzliyorum seni ve zamaný..
Gözleriniz ne kadar benziyor bir bilsen,
Issýz çöllerin yalancý bahar rüzgarlarý gibi ikisi de…
Ýkisi de güldürür gibi oluyor bazen,sonrasý gözyaþý.
Küçük þeylerden ararken mutluluðu,büyük acýlarýn bekçisi olmuþum,
Biliyor musun sen bunu.!..
Bulutlarýn getirdiði sevda þarkýlarý bana deðil sanki..
Terkedilmiþliði yaþarcasýna kanýyor hislerimin güçsüz kývrýmlarý,
Ama yine de sen aðlama diye,sen üzülme diye..
Gözyaþlarýn hayatýmdan daha deðerli diye sadece,
Çalýyorum son þarkýmý seninle..
Son nefesimi sana veriyorum,beni sen öldür diye,
Ölümümü sen taçlandýr diye..
Son bir bakýþ belki de söylenmemiþ bir söz,
Ben sana her þeyi,
Öldüðüm gün anlatacaðým,yeter ki sen üzülme..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.