Ýntihar rýhtýmýnýn iki yakasýnda,
Hayal toplardýk denizden,
Yaðmur kokusunu, kucaðýmýza alýr,
Göz yaþlarýmýzdan çay demlerdik,
Çocukluðumuzun en pervasýz halleriyle
Bütün dünyaya sataþýr,
Kazandýðýmýz her savaþta,
Bir güvercin uçururduk düþlerimizden
Kumdan kaleler yerine, ateþten kuleler dikerdik,
Göðün göðsüne,
Rüzgara karþý yürürdü adýmlarýmýz,
Hayaller okþardý gün batýmýnda saçlarýmýzý…
Ruhumuzu uçururduk her gece bir limandan,
Sahip olduklarýmýzýn peþine…
Ve saklambaç oynardýk gördüðümüz her rüyada,
Sense ayný masanýn altýnda,
Saklanma telaþýnda,
Ölümün taze kokusunda,
Son döndüðün köþe baþýnda izini kaybedene dek…
Ve þimdi…
Þehrin dar sokaklarýnda
Çürümüþ insan birikintileri içerisinde
Kendi cesedini bulup kaldýrabilmek gibi,
Seni düþümde,
Düþümü zifiri bir gecenin içinde yaþatabilmek…
Ve yere düþen çocukluðumu,
Yerden kaldýrýp,
Tekrar sana emanet edebilmek,
Ýnanmadýðým masallarý,
Kendime anlatýp inanmak gibi…
Sen gibi hayat þimdi,
Yalnýz ve iki kiþilik bir çocuk gibi,
Son köþe baþýný döndüðümde izimi kendime kaybettirene dek!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.