Yalnýzlýðýn sonsuz kaleminden dile gelen ruhum mudur yoksa varlýðýnýn çaðrýsý mý ey aþkýn sahibi? Sonu tatlý, keyifli olacaðý umulan hangi yol bu kadar uzundur ve hangi yocudur böyle yürüdükçe için için derinleþen, derinleþtikçe bulanan, için için dertlenen...?? Kimin eli bu beni tutup tutmadýðýný bilmeden hep yalnýz býrakan? Yalanýyla dilimi dolayan, zehri içime akan bu Dünya kimin?
oysa ne ince sevmiþtim seni dökülürken kýrmýzý yapraklar duvarlardan ne bir kýrlangýçtý aþkýn, penceresini kapattýðým ne bir hazandý kuyusuna düþtüðüm.. bahnesiz gideydin de incitmeseydin... E.ATLI-2012 Su ve Kelam
Sosyal Medyada Paylaşın:
elayda Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.