Biz insanlar kaybetmekle yoksunuz Doðuþtan çok öncelerden gelen Kimsede olmayan bir belirsizlik bu Birde kelebeklerde var tabi Bir ömrün çabucak tükenebilmesi Canlý olmak bir kaybediþ aslýnda Hangi daðlarda gördün sen ölümü? Hangi sular ölünce durdu akmadý bir daha? Hangi bulutlar küstü de kaybolup gitti Geriye dönmedi? Hiç ölmediler ki,kopmadýlar yaþamdan Biz insanlar kaybetmeyi göze aldýk çünkü birbirime uzaktýk Birimiz aðlarken birimiz gülebiliyordu Neler yaþanacaðýný yaþamadan anlayamýyorduk Birimizin üstüne þimþekler çakarken diðerinin üstünde güneþ açýyordu Yaðmur ise yaðdýðýnda bütün daðlarý ýslatýyordu Bir kalabalýk arasýnda ölen biri için kaç kiþi aðlarken Bir demet çiçek topraktan kopunca hepsi solardý Þimdi sen söyle ölümü en çok kim kabullendi?
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özlem Ery Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.