NURHAYAT / Özgünsel

bilmeliydin
beklendiðini
hiç
bir
mazeret
ikna
etmedi
o günkü
güne
nalet ler
çektiðimi

meydan
okudum
yollara
meydan
okudum
salkým
bulut
gelecek ki
belana

halbu ki...!
pýnar
gözeneyinden
bile
berrak
öz
deðerlerinden
bile
kutsaldýn
gülüm !

þahla
þaþý
gözlerim
bir fiþek
tekin
hiç
kimseyi
görmüyordu
o !
günü

ayýn
beþi,
pazarýn
ertesi
kala
kaldýn
yüklemlerimde
bir
ömür
boyu

özledim yâ !
misk-i amber
kokunu
kipriðim de
sis !
gözüm de
damla
aklýmda
kalan
sadece
senden
yana
sen
olan

kaç-defa
resmini
duvarlara
çizdim
kaç...?
kaç defa
adýný
kavak
aðaçlarýna
kazýdým
yaþ
baþýmdan
utanmadan

gün
oldu
adýna
þiir/ler
yazdým....
besdeler
besdeledim.!
gün oldu !
deli
küfürler
savurdum
nedensiz
nedenlerine

oysa !
yakamda
taþýdýðým
zifin
gülüydün
gülüm

býktým
artýk
korkuluk
yüzler
görmekten
býktým
artýk
ekþimiþ
ekþi
suratlardan

gülüþlerinin
resmi
olmalý
Nurhayat
nerdesin ?
nerelerdesin ?

keþk
o günü ?
Recim
mahkumu
gibi
taþ’a
tutulsaydýk
namus
kesen,
namus
biçen
namussuzlar
elinde
isterse
verseydiler
üstümüze
ölüm
fetvasý
seninle
ölmek de
güzel
bé gülüm !

saçlarýma
karlar
düþtü
sene
sene içinde
ekþi
surat
çoktan
él oldu
gitti
o gün
bu gün
aklým
sende
Nurhayat


Kadir Haktan TÜRKELÝ
Sosyal Medyada Paylaşın: