Çýðlýk çýðlýk ýslanýyor koynum. Yaðmur kýskanç bakýyor göz ülkeme. Sararmýþ hisler dökülüyor, güz bakan yanýma. Zaman gülüp geçiyor ama aþk hep olduðu yerde sayýyor.
Sen içimdeyken baþlýyor en büyük devrim. Yüreðimin sokaklarýnda, çýkmýyor adýndan baþka bir ses. Ölüm nefesinde uyurken üflüyorsun kulaðýma. Ve aþk zerrelere ayrýlýyor. Yýrtýlýyor göðün perdesi, Gölgesi ortaya çýkýyor, renksiz hislerin.
Kan damlýyor yüreðimin çatlaklarýndan, Damlaya damlaya aþk oluyor kainat. Ýçime fýsýldýyor sabrým, Sakla beni aþkýn en giz yerinde diye. Ben de sessizce yarama aþk basýyorum. Silinik bir kentin loþluðunda, sele veriyorum tüm hislerimi.
Bu aþk yüreðimi aþýyor. “Aþkýný yüreðine göre uzat” diye boþuna dememiþler. Oysa ben dinlemedim. Çünkü ben dinlemeyi bilmem. Dinlemek senin iþin, sevmek de benim.
Israr çekmiþ yüreðim kaybediyor kendini. Son kez gözlerinde kalýyor benliðim. Sonra düþürüyor ýslak mevsimler dudaklarýma seni. Sonra düþüyor tüm yýldýzlar karanlýðýmdan. Ama bir sen düþmüyorsun dilimden. Ben kaç belkiyle avutuyorum hiçliðini. Yokluðundan kaç hiç doðuyor geceme. Sen bilmiyorsun.
Ýyi bak ! Tanýrsýn yüreðimi nerde görsen. Yakasýna aþk takmýþ, bekliyor hesap etmediðin bir yerde. Bekliyor seni, senin yerine bile.
Bir bilsen, Sanki aþk, gözlerinin merkezinde dolaþmaktýr yedi kat semâyý. Ve yedi kez ölmektir daha doðmadan.
Acele iþe aþk karýþsa, Çabucak sevse yüreðin. Ya da dudaðýna sur deðse, Kalksa aþka ölü yüreklerimiz.
Gül SEZGÝ
Günün Þiirine Lâyýk Gören Seçki Kuruluna Teþekkür Ederim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Burcu Karagülmez Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.