KAVUŞULMAYAN

tamirciler yaðlý tulumlarýyla
kapýda beklerdi
karanlýða telaþýna katardýn
dar gelirli evine giderken
bir emekçinin çekiç darbeleri
adýmlarýný sayardý
ben seni uðurlayan bir gemide ölürdüm
hep çocuksu yaðmurlar yaðdýrýrdýn içime
þarap denizlerde yüzerken ben
dantelli sehpalarda
muþamba halýlarda
büyürdük
dizlerimiz kan içinde
zor zamanlardý
ölmek kadar zor
karýn tokluðuna sustuðumuzda aþka
dilsizler alfabeyi öðrenirdi
bengisuyu içen çiçekler fýsýldardý ilkyazý
seni götürmezdim ki onlarýn olmadýðý yere
onlar ki bizi büyülerle ayrýlýða çaðýrýrdý
þimdi uzaklardayým
coðrafyanýn koyu iþaretlenmiþ bir yerinde
eskisi gibi yüzmüyorum þarap denizlerinde
yiten yýllarým bile yýllanmýyor ucuz bir þarap kadar
eski bir sokaðý düþlüyorum yalnýz(ca)
ve o sokakta ilkyazla birlikte
daha çok duyuluyor tamircilerin çekiç sesleri...

CenkTÝNEL

Sosyal Medyada Paylaşın:

cenktinel Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

GALATA KULESİ MAKYAJ DİL(L)ENMEK ÇOK OLURDUM YÜREK TAKSİ ŞİŞE OYUN YOLU TEATRAL YALNIZLIK KOVALAMACA MASUMİYET VAPURU