Ýstanbul sessiz bir fahiþe þimdi Kaldýrým taþlarýnda Serseri mayýn misali Acýmasýzca dökülüyor avuçlarýma Köþelerde konaklamýþ kör dilenciler Ellerinde mendil paketleriyle Aðlamayana meme yok dercesine sallýyorlar Önüne gelene
Bebek’te genç bir kýz pazarlanýyor yine Adýna erkek dedikleri þerefsizin birine Ýstanbul beyaz kadýn tüccarý Az ötede, Taksim’de
Bir elinde bali tüpü tutan kirlenmiþ suratlý çocuklar Bakýþlarýndan süzülen esrarlý Bayýltan bir duman var Yarý indirilmiþ pantolanlarýn sidik kokularýyla Sarýya boyanmýþ duvarlar Kaldýr simsiyah peçeni de göster yüzünü Adý is kokan, vefasýz yar
Ne kadar süslensen de Saklanamýyorsun gözlerimden Kaçamýyorsun bakýþlarýmýn Göz, gez, arpacýk menzilinden Ýstanbul bu gece Puþtluða soyunmuþ anlaþýlan
Dinle! Sana dair cümlelerimin Salasý veriliyor bu akþam Meydan okurcasýna Kýz Kulesi’ne Davullar vuruluyor Topkapý’dan
Kan kokulu haykýrýþlara karýþan Yaralý, meczup bir beden Hiç kimse dönüp bakmýyordu ki bu çýðlýklar neden Sona ermiþti akrebin Asýrlardýr yelkovaný kovalamasý birden Önümde duruyordu, cenazesi kaldýrýlan zaman Yine bir ömrün katili olmuþtu Ýstanbul, anlaþýlan
Umumhane kýlýklý bir þehirsin sen Ýstanbul Gýrtlak boðumlarýmda sýkýþtýrýp da söyleyemediðim Boðazýna býçak dayayýp da susturduðum cümleleri Ýstersen sen bul
Alýþkýn deðilsin kusurunun yüzüne vurulmasýna Biliyorum Çek silahýný da hadi Beni arkamdan vur
Eylül GÖKDEMÝR/Asimaral... 10.08.2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
EylülGökdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.