seni öyle çok yitirmiþtim ki
farketmezdi varlýðýnla yokluðun
alýp götürmüþtü sanki seni
gizli bir el bilinmedik yerlere
seni öyle çok yitirmiþtim ki
gözlerin sanki o gözler deðildi
el ele tutuþtuðumuzda
kanatlanýp uçan sanki biz deðildik
akþamýn hafif karanlýðýnda
yokuþ yukarý bir patikayý týrmanýrken
yol kenarýnda bulduðumuz çiçekleri
bir birimize verme yarýþýna giren
sanki biz deðildik
seni öyle amansýz yitirmiþtim ki
bir þey duymayacak kadar seni gördüðümde
kalbimin atýþlarý ayný kalacak kadar
vedalaþýrken sana sarýldýðýmda
öyle müthiþ yitirmiþtim ki seni
aklýma gelmeyecek kadar günlerce
sesini duyduðumda yüreðim hoplamayacak
içim burkulmayacak kadar seni üzdüðümde
ýþýl ýþýl kýpýrdayan pýrlanta gözlerin
bir aný bile deðildi fi tarihinde kalan
sana biricik kuzum diyen
seninle dünyanýn en mutlu kiþisi olan
sanki ben deðildim
çok þükür çok þükür
çok þükür ki sona erdi bu kâbus
sen yine bendesin
sen bunu bilmesen de
kalbimdeki eski yerindesin
duacýyým bir þarkýya seni bana getiren
hani bir þarký vardý ya
içim ürperirdi sen okurken
içinde sevgi de vardý umut da
ama onu sen okuduðunda
þarký deðil bir büyü olurdu aðzýnda
iþte o þarkýyý dinledim bir daha
hiç kimse senin kadar güzel okumasa da
senin yorumunu getirdi bana
sen kulaðýmda çýnladýn bir ýþýltý yaðmuru içinde
sanki hiç kaybolmamýþsýn gibi
yine kondun yüreðimin tam üstüne
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.