-Buruktur bugün yüreðimiz... Bizim annemiz öldü... Annelerimizi topraða can ettik.
-Anneydik, yavrumuzu rabbimize emanet ettik...
-Hiç bilmiyorsun... Ellerinde çiçeklerle annelerine giden yavrularý Gözyaþýyla seyrettik camlardan... Biz anne olamadýk...
-Ah, can... Ne çok isterdik bir yuvamýz olaydý, Belki anne de olurduk, eþ de...
-Týkalý mý kulaklarýnýz, Duymazsýnýz hýçkýrýðýmý... Herkes annesine sarýlýrken Bizim boynumuz bükük, Minicik ellerimiz boþ kaldý...
-Ya ben? Ya ben? Ne hâllerle büyüttüm de Þu yaþlýlýk günlerimde Huzurevi oldu yuvam... Belki Gelir þimdi yavrularým Þu kapýdan... Bir gülsün sen anne... Rabbimin cennetinde. Ver öpeyim o mübarek ellerini... Karýþsa da gözyaþlarýmýz birbirine Su olduk, Sel olduk, Yel olduk... Bir olduk. Canýz biz..can... Ýster yanýmda ol, Ýster kanýmda, Ýster düþümde... Seni seviyorum þu bebenin gülüþünde, Seni seviyorum þu ninenin bükük belinde. Anam... Gücünü verdin ya yüreðime... Yeter. Bak, sevdiðim tüm insanlarda Senin sevgin var. Hakkýný helal et anam. N’olur sütünü haram etme.
Canlardan bir can SERAP HOCA
Sosyal Medyada Paylaşın:
serap hoca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.