Öyle severdim ki bu kirli dünyayý Her þeyine katlanýrdým... Yýðýlan kalabalýðýna... O susmayan insanlarýna... Bencilliðin tam ortasýnda kalsam bile Raðzýydým bir lokma ekmeðe... Sen varken severdim bu dünyayý... Kötü görünen her þey Varlýðýnla cennet olurdu sanki.. Ve en çok sen varken yazardým en güzel þiirlerimi... Þimdi yokluðunun can aldýðý yerdeyim.. Artýk ne bu dünyayý çekecek halim var Nede senden sonra BENÝM diyeceðim bir yüreðim... Topla git artýk yüreðimden kýrýntýlarýný... Bir güvercinin önüne atar gibi attýn önüme Sevgi denen þeyi ... Hep eksik býraktýn hep yarým Sevgiye aç büyüdüm ben.. Býraktýn beni bir cami kenarýna býrakýlmýþ yavru misali... Acýmadýn hiç... Sýzlamadý bir gün olsun yüreðin.. Þimdi seneler sonra karþýndayým.. Ve sen muhtaçsýn bu sefer sevgi kýrýntýlarýma... Ama ben yine veriyorum sevgimi... Çünkü bu sana verdiðim ÝLK VE SON SADAKAM OLSUN SEVGÝLÝ....
...ASÝYÝM ASABÝYÝM...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Asiyim Asabiyim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.