GÖNÜL SEVMEYİNCE
Zamanýn birinde bir adam vardý,
Varýp babasýna þöyle yalvardý:
Dedi ‘baba beni seversen eðer,
Sen büyük abimi acele ever.’
Baba dedi ‘oðul hayýn ne senin?
Daha var vaktine büyük abinin.’
Baba hayrat ile baktý bu iþe.
Yüreðine düþtü büyük endiþe.
Dedi ‘hemen varýp evermek lâzým,
Küçüðüne sýra gelsin niyazým.
Giyindi, kuþandý atladý ata,
Yol aldý günlerce vardý Beyrut’a.
Gördü ki güzeller çeþme baþýnda,
En büyüðü olur on beþ yaþýnda.
Geldi yanlarýna dedi ki ‘yavrum!
Bir su verin hele yandým kavruldum.’
Güzelin birisi bir tas su verir,
Elinden geldikçe hürmet gösterir.
Der ‘yavrum kýzýsýn hangi sultanýn?
Biraz hýzlý söyle duyayým adýn.’
“Babam köy çobaný annem ihtiyar,
Adýmý sorarsan ismim Güldiyar.”
Adam hemen atlar biner atýna,
Varýr babasýnýn yüce katýna.
O gece orada konuðu olur,
Sabah olur olmaz gözden kaybolur.
Oðluna sevgili bulundu diye,
Müjde getirirler büyük abiye.
Aydýnlar bahçede masa kurarlar,
“Kýz güzel mi ?” diye sual sorarlar.
Adam neþe ile söze koyulur,
Kahkahasý uzaklardan duyulur.
Adam gelinini öyle över ki,
Ballý ballý söyler tarifen der ki:
“Kýz dünya güzeli periler gibi,
Cennet bahçesinde huriler gibi.
Büyüler insaný endamý parlak,
Boyu fidan gibi yüzü yuvarlak.
Hele bakýþlarý!..Kirpikler keman,
Oðlumun aþkýyla vuruldum hemen.
Diþleri sedeftir kaþlarý kalem,
Emsali bulunmaz gezile âlem.
….Ýþte böyle!..”diyerekten anlatýr,
Naðmeli sözlerle ballar ballatýr.
Delikanlý yüreðinden daðlanýr,
Güzeli görmeden kalbi baðlanýr.
Aydýnýn birisi der ki: “Bey amca!
Oðlan kýzý görsün yeridir bence.”
Baba: “Gerek yoktur ne kýzý!” der,
Öyle bir güzeli kim olsa sever.
Sekiz on meydanda düðün kurulur,
On beþ yirmi yerde zurna vurulur.
Koyunlar kesilir, kazanlar kaynar;
Coþar delikanlý yiðitler oynar.
Düðünler dernekler sona erince,
Oðlan kýzý görür gerdek verince.
Kýzý gören oðlan düþer bayýlýr,
Ertesi sabaha bir hâl ayýlýr.
Gayri bundan büyük cahillik olmaz,
Oðlan derde düþer ebedî gülmez.
Yazmakla bitmez dert satýr satýr,
Delikanlý, kýzý þöyle anlatýr:
Derki: “Saçý yoluk, benzer tazýya;
Ben onu benzettim felli cazýya.
Bu çirkin mahlûkla yuva kuramam,
Böyle bir hayatta bir gün duramam.
Babam yaktý beni yandýrdý beni,
Ballý sözler edip kandýrdý beni.
Göz yaþlarým pýnar oldu çaðlýyor,
Ben susayým desem kalbim aðlýyor.”
Bunlar hayat boyu rezil oldular,
Sevindi düþmanlar sefa buldular.
Gel gelelim küçük kardeþ bana bak:
Dikkat et kendine olma dangalak!
Sen kendi eþini kendin seçesin,
Bin kez ölçmelisin bin kez biçesin.
Güzel çirkin olsun önemli deðil,
Sen seç sevgilini sevince sevil.
Cevat bu satýrlar ders olsa gerek,
Hakkýnda hayýrlý Hak’tan diyerek.
Boþaltsan olmuyor doldursan olmaz,
Gönül sevmeyince güzellik olmaz…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.