Havada, hayal meyal hatýrladýðým, sanki biraz sis vardý.. O sislerin arasýnda, bir camii vardý, bahçesinde gözyaþý... Bir musalla taþý vardý, üzerinde cansýz bir beden... Bir tabut vardý, baþýnda bir oðul.. Bir imam vardý, tanýmadý ki hiç seni... Avluda cemaat vardý, üzgün..aðlayan...
Bir mezarlýk vardý, eski tanýdýklar... anan.. baban.. sevdalýn.. Bir adam vardý, elinde kürek... Bir kürek vardý, ucunda toprak... Bir çukur vardý, içinde sen...
Bir ev vardý, senin evin, odalarý kalabalýk... Bir mutfak vardý, ocaðýnda piþen helva... Bir albüm vardý, içi resim dolu... Bir yaþam vardý, herkesin anlattýðý..
Bir kadýn vardý, adý Nesrin.. Bir Nesrin vardý, herkesin sevdiði.. Bir kitabý vardý, adý sevgi yumaðý.. Bir bardaðý vardý, hep dolu gördü.. Bir anne vardý, çocuklarýnýn herþeyi.. Bir kadýn vardý, arkadaþ, teyze, sýrdaþ.. Bir insan vardý, kalbi som altýn..
O gün..Her þey vardý, ama bir de boþluk vardý ... O büyük boþluk, sevginin yokluðuymuþ..
Bir varmýþ..Bir yokmuþ.. diye baþlardý masallar.. Bir masal yaþandý....ve.. bitti. Geriye sadece , bir iki resim..bir iki cümle, bir de sensizlik kaldý..
Feray Soydan
Sosyal Medyada Paylaşın:
feray soydan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.