Özlediðim günlerin, renkleri solmuþ sayfalarýný açtým sabahý beklemeden. Deniz kabuðu kývrýmlarýnda yitirilmiþ çoðul seslerimiz (duymak olasýdýr belki), yüzleri belirsiz karaltýlar dolu i mgeler savrulmuþ satýr aralarýna. Söyle bana, Unuttuðum yer neresiydi?
-BUGÜN-
Göçmen kuþlarýn çýðlýklarý kuþatýyor gülümsemelerimizi. Girdaplar oluþuyor uzak bakýþlarýmýzda. Suskunluðu çözüyor, düðümünü anlamsýzlýðýn. Uçurum çiçekleri gibi boy veriyor sessiz yüreðimin sensizliði, saymadýðým sonbahar dolu mevsimler geçiyor, Söyle bana, Seni ilk gördüðüm yer neresiydi?
-YARIN-
Bir bakarsýn faylarý kýrýlýr beklemiþliðin, Islak duvarlara çarpýp daðýlýr zayýf ýþýklarý sokaðýn, kalmaz bir bakarsýn ezik yüreklerimizin yarýlarý, sisli vadilerin gizemine bürünür zaman, açýlýr kýþ güneþine kardelenlerin, Sahi söyle bana, Seni ilk öptüðüm yer neresiydi…
-VE DAÝMA-
Ve sen, Ve sen, Ve sen…
08. 12.2005 BURDUR
Sosyal Medyada Paylaşın:
pastoral efemer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.