Ýçime çektiðim soluktun sen kalemim
Güneþimdin gündüzümdün benim
Karanlýða kalmýþ sensizliðim
Mazimde sen vardýn yüreðimde sen.
Damarlarýmda dolaþan kanýmdýn
Eyy hayat neden uzaklaþtýrdýn beni
Neden aþkýmý aldýn benden söyle
Neden saldýn yüreðimi yangýnlara.
Oysaki ne kadar mutluydum
Uçuyordum kalemimle yazarken
Nokta, virgül harf eksikmiþ ne olmuþ
Yazýyordum ÝÞTE.
Ýstediðim ÖDÜL deðil YILDIZ deðil ki
Sadece yazabildiðim kadarýný yazmak
Akþamlarý sevgili gardiyanlarým,
Gelene kadar paylaþmak zamanýmý.
Dört duvar içinde yalnýzlýðýmý
Yitirdiðim umutlarýmý, özlemlerimi
Ve sevinçlerimi yazarak avunuyordum
Ben ELMA sevmem ki nerden çýktý sanki.
Elmaya inat yasaklamayacaðým kendimi
Hem ben YASAKLARDAN hoþlanmam ki
Neden kendim olmaktan vazgeçeyim
O kadar sevdiðim ve sevenim varken…
Ceynan
2007–08–11
Z_Evler
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.