‘…ve sen daha demincek
yýllar da geçse demincek
býçaklanmýþ dal gibi ayrý düþtüðüm
ömrümün sebebi, ustam, sevgilim
yaran derine gitmiþ
fitil tutmaz, bilirim
ama hesap daðlarladýr
umut, daðlarla…’
A.Arif
/…seyduna dedi þahrud
seyduna ‘al götür’ bizi
surlarýnda bir anka kuþu
alamut kalesinin, yitik…/
kutsal ittifaklarda katmerlendi masal
‘uzun ince bir yol’ düþtü payýmýza sararmýþ yapraklardan
yeni bir çað baþladý yozlaþan insanlara umut niyetine
çiy tanesi iliklerimize iþlediðinden beri mutlu yarýnlara uyandý ümidin feri
ve daðlarda çiðdemler
ve yüreðim nevruz
ve gözlerimde eþkiyalar
adýmlýyordu büyülü coðrafyamý
kan ter içinde geçiyorduk yamalý nehirlerini
nice kavimlerin mezopotamya ovasýnda soluklarýmýza ritim verip
/…‘eþkiyalýðým daðlardandýr’ dedi seyduna
yücesine sýðamadýðým yalnýzlýðýma
beklenmedik intiharlar kuþanýrým
ruhum içimde bir ateþtir bilmelisin
ki hiçbir alev yak(a)maz k/özündeki ateþi…/
þiirlerle doðarýz dokunmayýn kifayetsiz satýrlarýmýza
tenhalarda yitirdik biz saydamlýðý bundan çok evvelce
kalabalýklarda ondandýr insanýn insana güvensizliði
ah þairim;
kelimelere çýðlýk ekip yüreðimi hýçkýrýklara boðma
toparlan da gidelim, daðlanmak için hoyrat acýlara
daðlar bekler
daðlar umut
daðlar hasret
daðlar keder
daðlar…
kimsesizlik saklar heybesinde
daðlar bizi çaðýrýr
gel-sen heybetinle
yol göster usta!
fulya/þubat2011