memnundum olduðum yerden mutluluða yorulmuþ iþtahlýydým vazgeçmelere tüm ritüelim her yeni sabahý gizli ufuklara saklanmýþ akþamlara taþýmaktý ibadetimdi yaþamak
bütün teþekkürü ruhumun ve yine tüm þükraný gövdemin baþýmý tavaf eden kendi ayaklarýmaydý ki yine içime karýþtýn üstüne alýndýn derimin gözeneklerinden hasatladýðým terimden teþekkür nemaladýn kendine
ödül mü istedim senden? cömertliðin pütüre boðulmuþ kemirgen bir kaya
istediðin gibiliðe denk düþmüþlüðümden ceza yaptýn arzulamadýðýn gibilere ’bak! ’ dedin sonsuz kalabalýðýndan gözümün elifine uzanan tehdidinle: ’ben kulumu böyle severim’
tahtýmý al hadi þimdi! aldýn! ayaklarýmý kopar! bacaklarýmý ve yürümükten aþýnmýþ kollarýmý...
gör ki çýplak bir gövde tavafýný tamamlamada nasýl fýr dönecek kendi çevresinde
karným kanýyor olsun sen pütürlü zeminler yap bana
Sosyal Medyada Paylaşın:
ahmoş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.