Yalnýz bir adam gördüm, saçý baþý daðýnýk, Dudaklarýnda tütüp duran izmarit parçasý, Salmýþ kendini, sanki içinde büyük kýrgýnlýk, Yapacak bir iþi yok gibi, karmakarýþýk kafasý.
Üzülmüþtüm, azcýk kýzmýþ, azcýk da acýmýþtým, Soramamýþtým halini, derdini öðrenememiþtim, Düþünmüþtüm, durumuna çare aramýþtým, O kadar üzgündü ki, yanýndan bile geçememiþtim.