GÜL VE BÜLBÜL ( ZİNCİRBEND ŞİİR )

Gecenin þafakla öpüþtüðü dem
Demlenir yürekte kor gibi özlem
Özlem yaðmurunda ýslanýrken ten
Teni dara çeker bir gözü badem .

Badem gözlerine yakýþmaz elem
Elemin resmini çizemez kalem
Kalem ilham alsýn açýlan gülden
Gülden yatak olsun yoluna bu ten .

Ten cana sarýlan sarmaþýk gülü
Gülün marifeti üzmek bülbülü
Bülbülün kaderi sevmekmiþ gülü
Gülün dikenine vurur göðsünü …

Göðsünü vurdukça kan damlar güle
Güle rengi veren çekilen çile
Çile sevda olup düþünce dile
Dile gelir lal olan sevgilli bile

MELAHAT ÇETÝNKAYA


Sosyal Medyada Paylaşın: