Kavramlar karmakarýþýk oldu, ne diyeceðimi þaþýrdým,
Hasan Cemal Mehtap tv deydi, sözlerine imzamý attým,
Onlar da durmadýlar, yine benim adýma hep konuþtular,
Siyasetle kocaman komutanlarýn çocuklaþtýðýný anlattýlar…
Elbette ki haklýlar, baþörtüsü kocaman adamlarýn nesine?
Onu genç kýzlar örttüðü için girememekteler derslerine,
Küçük bir örtü büyüdü de büyüdü, sanki semayý kapladý,
Sonra bulut geldi, þimþek çaktý, gökyüzü aðladý da aðladý…
Ülkemin kaderidir, ille de etrafýnda bir düþmaný olacak,
Daha da fazla olabilir, yoksa sessizlik bizleri çýldýrtacak,
Olmasa da buluruz mutlak, sýký bir kavga etmemiz gerek,
Tarih öncesinden beri böyle gelmiþiz ve böyle gidecek…
Diyorum ki ben de: ‘Ey Türk! Titre ve kendine dön!’,
Hiç yakýþýyor mu sana, yýllardýr bakýyorsun bön bön,
Orta Asya’dan yola çýktýn, zaferlerle Anadolu’ya geldin,
Þimdilerde ne oldu sana da böylesine edilginleþtin…?
Sen de cevap veriyorsun bana: ‘Ben aynýyým aslýnda’,
Susuyorsam sebebi var, edebimdendir bu da mutlaka,
Öyle bir dönemdeyiz ki ne sen sor ne ben söyleyeyim,
Deðiþen kelimeleri toplayýp geldiðim diyara döneyim…’
Doðrudur, kelimeler de deðiþti, bütün deðiþenler gibi,
Anlamlarý yok oldu, ortalýkta geziniyor artýk gölgeleri,
Ýsteyen alýyor onlarý, tepe tepe kullanýyor sonrasýnda,
Ýstemeyen de alýp gidiyor gölgeleri, doldurup torbasýna…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.