sana gýt demýþtým ya býr kýþ gunu kar yagýyordu gözlerýmýn perdelerýne saf ve temýz býr duyguydu sendeký kar beyaz kalbýndeký kýrýntýlarý saklýyordu aþk ve huzun
kucuk ellerýnýn mýnýk parmaklarý týtrýyordu kar beyaz duslerýn býrer býrer dokuluyordu umutlarýn her adým da ýz býrakýyordu hayalerýme cýg düþmüþ pembe panjurlu evýn catýsýna yoklugunun ýlk sabahýnda.
Sosyal Medyada Paylaşın:
cem_01 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.