Ekseriyetle,
Aklý baþýnda bir adamdý
Ve haþmetli…
Çoðu zaman sakin
Bazen fena öfkeli
Aklayamazdý aklýnýn kýyýsýnda köþesinde
Kendini
Yaradýlýþ belli ki
Bir yalnýz gezmeyi severdi
Bir de kedileri
Munis sýcak…
Tek üzüntüsü vardý hayatta
O da yalnýz kalmak
Dili dönerdi söylemeye de
Anlatamazdý nedense
Sokak köpekleriyle göz göze
Bakýþýp anlaþsa bile
Zordu geçip giden hayat
Karýn doyurmak mesele deðilde
Artýk neyse ne…
Geceleri çalýþýrdý hep
Severdi sessizliði
Iþýklar sönük
Kapýlar kapalý
Göreni duyaný yokken
Uyuyan insanlarý beklerdi
Uyansýnlar diye belki de
Odalar boþken
Birilerinin onunla olduðu
Sanrýsýna inandýrmýþtý kendini
Hani istese bir fincan çayý
Getirivereceklermiþ gibi
Bir babasý varmýþ öz
Özledim dermiþ
Özlermiþ…
Parasý neyse verecek mübarek
Ölüme davetiye beklermiþ
Varsayardý yanýmda
Var olduðunu
Vardý bana kalýrsa
Ama…
Yok muydu aslýnda yoksa
Aklý bende olmazdý
Konuþurken takýlan gözleri
Baþka bir zamaný anlatýrdý
Baþka bir zaman
Baþka bir yer
Baþka …
Yüzü gülerdi her zaman
Her nedense…içini güldüremezdi
Baþka bir adamdý vesselam…
Bugünlerde gece yatýsýna kalýr oldu
Gel zaman git zaman
Iþimde pek yoktu anlaþýlan
Sorasým tuttu
Be adam iþin gücün neydi senin
Adýn sanýn
Durdu, yüzüme baktý
Sustu…
“Ben yokum arkadaþ
Kendinle kal o zaman”
Deyip çýktý gitti
Penceremin pervazýndan
Olmadýðý bir adreste
Býraktý bendenizi...