Ah, hayat ! Bazýlarý için Sen ne çok aðýrsýn. Ne kolay alýrsýn umutlarý, Ne kolay harcarsýn… Þýmartýyorsun birilerini hesapsýzca, Peki ya azarladýklarýn! Gözyaþlarýný ve umutlarýný çaldýklarýna Borcun var.
Ah, hayat ! Üzerine gidersin zaten yýkýlacak kadar Eðilmiþ olanlarýn. Sen nasýl bir þeysin? Tutup kaldýrsana düþenleri, Elini uzatsana. Sil gözyaþýný desene. Arada bir duraklasana. Umudu kýrýlmýþlara çare gerek. Yaralarý sarsana…
Ah, hayat! Dolsa kadehler, içsek, Yýllarýn yorgunluðu geçer mi? Yüreklerde dert biter mi? Son duraða gelse de Ýçindekiler inmek ister mi? Sana küsenlerle barýþ artýk Al gönlünü, sil hüznünü… Ýncil der ki: Ýlk taþý günahsýz olanýnýz atsýn. Ne dersin, bir sürpriz yapmaz mýsýn? Güçsüze dönüp bakmaz mýsýn? Derde deva olmaz mýsýn? Senin armonin içinde Uyum saðlayamayanlar Savrulup gittiler, Ýlk taþý sen attýn hayat. Bunu bilmez misin? Bir koliye doldurup Göndereceðim geri Senden aldýklarýmý. Küçük bir koli, Taþýmakta zorlanmazsýn. Ya senin aldýklarýn? Verme, istemem. Sende kalsýn.
Müþerref ÖZDAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mşrf Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.