Sesleri birbirine karýþan martýlar. Çýlgýnca kumsalla seviþip, sesler çýkaran dalgalar. Elinde köpek öldüren, içkisi ile hayatý yok sayan sarhoþlar. Bir yanda bir dilim ekmeðe muhtaç aðlamaklý çocuklar, diðer yanda ise kadehine eskimiþ þarabý koyup Tokuþturanlar…
Devrime uðramýþ sevgi kavramlarý, Yok belki de bundan sonra hiç bir anlamý. Sevgiyi kutsal sayýp önünde eðilenler, denize dökülüyorlar birer birer. Küflü sayfalara yazýlýp, rafa atýlan aþk masallarý. Dört duvara asýlmýþ, resim ile dondurulmuþ sevdalarý. Nerede kaldý? önünde eðilecek sevgiler, Kýblemi belirlemek isteyen BEN…
Buz oldu bedenlerimiz, mezar taþý gibi. Yosunlaþmýþ aþklarýmýz, suyun vurduðu taþ misali. Arar olduk, içimize hapsettiðimiz sevgiyi. Bekliyoruz! bir Süleyman koparsýn artýk zincirleri. gelmiyor, belkide gelmiyecek Oysa þu an saatin akrebi Ölüm*ü gösteriyor…
Kerem Kayar Sosyal Medyada Paylaşın:
Anakronizm Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.