YOKTUR KARA KUTUSU

Ne nesiller geldi geçti tükendi.
Ne hayatlar heba oldu silindi.
Sýra sýra gidenlerin ardýndan,
Bulutlarý deldi feryadý figan.

Zihne, kalbe dolanýrsa sanrýlar,
Sýkar tatlý caný karabasanlar.
Dehþetiyle kâbuslar ruhu boðar,
Ölmeden çok önce ölür insanlar.

Seneler, milyarlarca sürse devinse,
Can pazarý türleriyle yenilense,
Deðiþmez bu evrenin alýn yazýsý.
An çatar, açýlýr kaderin kapýsý.

Sorup da öðrenemeyiz.
Gidip de dönemeyiz.
Felaketin bilinmez korkusu.
Yoktur ardýnda kara kutusu.

Yana yakýla kurar, kara kara düþünürüm.
Hayat uçurumundan kanatlanýr süzülürüm.
Saf bedenlerde safça kalmýþ ruhlara
Son acý deðil, davet varsa huzura.

Ayþe Yarman Öztekin
"Sevgi Bilmecesi" 2009

Sosyal Medyada Paylaşın: