Üzgünüm

Üzgünüm, çeþm-i umman, üzgünüm zülf-ü hazan
Kader bu, iki günde deðiþmiyor, üzgünüm
Cemalini kanýmla kutsal kitaba yazan
Vuslatýn kölesiyle bakýþmýyor, üzgünüm

Sensiz geçen her lahza içerimi burkuyor
Varlýðým, yokluðunun hayalinden korkuyor
Pamuk ellerin bile ellerimden ürküyor
Avcumun arasýna sýkýþmýyor, üzgünüm

Üzgünüm, gözyaþlarým sanki demirden aðýr
Sessizliðe gömülme, býrakma beni saðýr
Sükûtun hançerini kaldýrmýyor bu baðýr
Yüreðim hasretine çýkýþmýyor, üzgünüm

Yine de minnettarým seni bana yazana
Yüreðim kýldan ince çeþmindeki sûzana
Sen daha bahardasýn, ben ermiþim hazana
Gönül mevsimlerimiz çakýþmýyor, üzgünüm

Ellerinde bulsa da ahir ömrüm ikbali
Ufkumda görünmüyor bu aþkýn istikbali
Ýkimizin de deðil ayrýlýðýn vebali
Hayalin düþlerime yakýþmýyor, üzgünüm
Bu ilan-ý aþk bize yakýþmýyor, üzgünüm


Kenan Yavuzarslan

Sosyal Medyada Paylaşın: