KORKUYORDU...

Saklý duygularý vardý kelepçelenmiþ.

Suçluydu,affedilmeyi beklemiyordu,

Hele inkaraysa hiç gitmiyordu.

Biliyordu yýllarca hüküm giyeceðini,

Biliyordu kendini hiç affetmeyeceðini...

Kaç kiþinin canýný acýtmýþtý ki?

Kaç kez durdurmak istemiþti kendini?

O da bilmiyordu,

Bir kez daha firar etmekten korkuyordu.

Beyninde,bedeninde o kadar giz vardý ki,

Anlatamýyordu,korkuyordu...

Celladýn gelmesini ve düþüncelerini öldürmesini diliyordu.

Duygularýnda,düþüncelerinde yok olmalýydý,

Mecburdu...

Yýllarca bir damgayla yaþamak istemiyordu.

Yalýn olmalýydý onca insan gibi,

Terk etmeliydi,duygularýndan vaz geçmeliydi.

Vaz geçmezse duygularýndan müebbet giyecekti.

Suçluydu ve kurtulmanýn zamaný gelmiþti,

Celladýn karþýsýna geçip ölmek istedi.

Þimdiyse yeniden doðmuþ gibiydi...



Nuray Dülgar
Sosyal Medyada Paylaşın: