Kalmadý bedbaht gönüllerimizde ebedi aþkýn izi Bir acýdýr, bir hüsrandýr sarmýþ içimizi Biz böylemi olacaktýk, böylesinemi kahrolacaktýk Boþ bir sevda uðruna yok ettik kendimizi.
Ne çiçekler ne güller kokladýk, miski amber Gerçekleri yolun sonuna gelince anladýk. Sormadýk kendimize böyle gelmiþte böylemi gider. Bir ömür beyhude geçti , farkýna bile varmadýk.
Kendimizi hep kusursuz sandýk, kusurumuzu görmedik. Sevgi, daima birþeyler istedi, ama biz vermedik. Sahte dostluklarla avunduk, yüzyüze gelince güldük. Güldüðümüzü zannettik ama, bizler asla gülmedik.
Ataþehir 2007
Sosyal Medyada Paylaşın:
tahsinbasak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.