SEN KENDİN OLDUĞUNDA…
Renkler yakýþmýyor kararan yüreklere,
Ya da kara yürekler can alýcý renklere.
Al eline fýrçayý baþtan yarat kendini,
Ya da hiç uðraþmadan kýr gitsin o bendini.
Her yer cývýl cývýlken senin yaptýðýn iþ mi?
Gönlüne sapladýðýn sevda mý yoksa þiþ mi?
Her ne olursa olsun insan yýkýlmamalý,
Dertler son hýz gelse de caný sýkýlmamalý.
Elbet güçsüz anlarda isyanlarýmýz olur,
Ama içindeki güç bilsen nasýl aþk solur.
Yapabileceklerin bilsen o kadar çok ki,
Unutma sana senden baþka hiçbir dost yok ki.
An gelip karanlýkta ýþýksýz kalacaksýn,
Yine de asla korkma yolunu bulacaksýn.
Güneþin kararsa da bulutlar yol verecek,
Yeter ki sabýrlý ol sevgiler serilecek.
Ýçindeki ýþýðý artýk ortaya çýkar,
Zor deðil göreceksin ýþýk duvarlar yýkar.
Biraz umut biraz sen baþka ne istiyorsun,
Alýn teri onurlu hayatý itiyorsun.
Sen kendin olduðunda gör bak ne kolay hayat,
Yeter ki ayakta dur, erdemlerinde dayat.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.