Hatýrlarmýsýn dostum,
Yakýn zamandý,
Daha dün gibi aklýmda,
“Nasýlsýn iyimisin,
Ýyi olmaný yüce Allah’tan isterim.
Beni sorarsan bende iyim”
Diye baþlardý,
“Kestane kebap acele cevap beklerim”
Diye sonlardý.
Hani þu elimizin ebadýný çizdiðimiz.
Hasret, özlem kokan,
Bazen acý bazen da sevinç anlatan,
Duygularýmýzýn dili,
Arzularýmýzýn rehberi,
Genç aþýklarýn teklifi,
Yani mektup,
Yani sevenlerin sözcüsü,
Yani nenemin göz yaþlarý,
Ülkelerin elçisi, askerin þiiri,
Yani elitlerin not defteri.
Kullanýlmaz oldu þimdilerde,
Vefasýzlýðýmýz yüzünde.
Zanýmca bin dokuz yüz seksen iki yýlýydý,
Henüz onikiydi yaþým.
Iraktým yardan,
Þahdamarýmda göz yaþým
Ve yaslýydý günüm.
Sonbaharýn son akþamýydý,
Haftanýn ilk günü,
Kuru ayaz vardý, sokak lambasýnýn altýnda,
Mektup yazýyordum,
Ýliklerim üþüyordu ama,
Sevdamýn ateþiyle yanýyordum.
Papatya, gül ile bezerdim paragraflarýmý,
Leylak, kardelen bazen de menekþe,
Aþký þavkýyordu mürekkebimden.
Umurumda deðildi hiçbir þey,
Ne gelecek kaygýsý nede hayatýn sonu,
Bir tek onun için atýyordu kalbim,
Kýskanýyordum ölümüne,
Bir sancý baþlardý tenhalarýmda,
Birde kaybetme korkusu.
Bir sevdaydý, bir ömür,
Hayatýn gerçeðiydi o mektuplar.
Kullanýlmaz oldu þimdilerde,
Pullarý aðlýyor mektubun,
Vefasýzlýðýmýz yüzünde.
05.01.2005
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.