sevgili dediðin nedir ki
aþk nereye keserse
kaný oraya akar
adlar veriyorum
büyüsünü yitirmiþ sözler dünyasýnda
yaþanmýþ tüm seyirliklerin önsözüne
içimden bir harf düþüyor
baþka yüzler altýnda
hançeresine gömülü karanlýðýn
tek gerçeði geceye sýðýnan
ay güzelliðinde
kendi canýmda daðýldým
kendime yalandým
bir rüyayý seçmiþ kalbe
kendimce aldandým
gölgesinde azalan ihanetin
buharlaþmaya zorunlu
yaðmur olmuþ ruhumda
ten kokularýný sildiðin özlemlerle göç ediyor
gözlerinden
savurdukça saçlarýný iki sokak öteden
hangi rüzgar yetiþir ki
teslim olunmuþ bir heceye
kendi canýma aðladým
kendimi daðladým
bir ihtimali seçmiþ kalbe
kendimce saðladým
dilinden geçtikçe geçmiþliðim
cam önü bekleyiþlerim söz oldu
anlamadýðým bir dilden konuþuyorum þimdi
sus
ben daha çok susayým sana
susadýkça anlayacak hasret
kavuþmak
kayýp bir beden için esaret
kendi canýmla savaþtým
kendimi aþtým
bir ayrýlýðý seçmiþ kalbe
kendimce yanlýþtým