çıplak acı..

gözlerime uyan oðul!
gülüþünü içtiðim avuçlarýnýn umuntusuna
biriken hüznüm kendime gömülü sýr
yýkýlýr üstüme güneþi söküp gittiðin iskelelerden
suya suret düþüren ebrucu sözlerin bir bir

yaban burcu tenimin þahidi yelkovankuþu
yastýk dikeni silme yataðým, ýsýrgan gecenin kadehinde
çýplak kederim evaze, içime eriyen feryadým yitikliðimdir

süt kokulu aðzýný özledim, alnýndaki baþak sarýsýný
çentik zengini duvarlar devindikçe depremini
ah! sýçramýþ mecalime sökün eden yalnýzlýðýn-
la notaladým eli boþ þarkýlara kayýtsýz çiðdem halsizliðimi

kalk oðul! ekmeðim yaralý
gül küskünü aynalar dirimsiz deliliðim
kara sevi dayanmak daðlanmaktýr uçsuz umutsuzlukta
sýra senin deðil, sadrýna ateþ düþmüþ annenindir


etim unuttu iðde çiçeklerini
yaslanýlan omzunun eksikliði güncemin cinneti
yosun bastonu tutunmaya çalýþtýðým deniz
dokunur acý kasnaðýnda kuþ düþüren yýldýzlara
ýhlamur yanýðý dudaklarým kargýþlanýr senimsiz

süzülür meme uçlarýmdan can acýsýyla doygun yasýn
gidilmemiþ yol peþinde önce tutku, sonra korkuyla öldü dilim
uyan oðul! kalk gözlerine yazdýðýn uzaklardan çakým ýþýk
su sar acýlý yazgýma, zamansýz biten þiirleri baþlatan virgüller getir
...





Sevinç Uslu
( hare / 2007 )

Sosyal Medyada Paylaşın: