Çocukları Vurmayın
Meydan kýzýl kýyamet, kan götürür geceyi,
Büyükler çatýþýnca, çocuklarý vururlar.
Ben ki çözemiyorum, çözün þu bilmeceyi,
Ýnsanlar büyüyünce, canavar mý olurlar?
Bastýr ki iz býraksýn, parmaklarýn saçýma,
Anneciðim sar beni, kopuyorum hayattan.
Canilerin sýktýðý, mermi girdi içime,
Güvercinin vuruldu, kan damlýyor kanattan.
Dünyanýzdan bu kadar erken mi gidecektim?
Yaþadým mý þimdi ben, hayat bu kadar mýymýþ?
Babam yemin vermiþti, denizi görecektim,
Sahi nerede babam, ona da mý kýyýlmýþ?
Gözlerim kapanýyor, baþým düþmekte yana,
Beyaz yüzlü melekler, bana doðru gelirler.
Anneciðim cevap ver, bu son sualim sana,
Çocuklar öldüðünde, cennete mi giderler?
Halit Gültekin
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.