bu sularda onsuz kalan çabuk boğulur... Kelâm İşçisi
bu sularda onsuz kalan çabuk boğulur...
Çöpçülerle yarýþan þýmarýk yaprak, ve karanlýðýn esiri kimsesiz gönlüm... Herþeyimi çalan zamana sormak, galiba rüya deðil sonsuz gördüðüm...
Yavaþ yavaþ damarýmda geziyor kirli, kan revan sarýyor parmaklarýmý... Yazdýðým her kelime belki sihirli, sýðdýramýyorum kalbime yaþadýklarýmý...
Lekeli hüzünler yaren tenime, ve hançer hançer daðlanmýþ sinem... Soruyorum en sonunda kendi kendime, güneþ doðmasaydý,görünürmüydü gölgem...?
Katran olmuþ göðsümde kazanlar kaynar, sinsi sýrtlan halime acýmaz yüzsüz... Bir zehir beynimde durmadan oynar, tarihi yalnýzlýðým yersiz hükümsüz...
Þairim,kökü kurumuþ çürük fidanda, çilem sonsuzluk yolunda baþsýz bir insan... Cinler periler geziyor odamda, bir dostum bile kalmadý fani dünyadan...
Gölgeler görüyorum gölgelerde saklý sýr, bir renk görüyorum beyazdan parlak... Aynada yüzüme o bakýþ yansýr, der; hakikatý bulacaksýn muhakkak...
Namussuz iblis uykuma ortak, herkesten daha yakýn katil peþimde... Baðýrsam sesimden bile korkacak, yinede bir kambur durur ensemde...
Gece gündüz deyyus nefsim yakamdan düþmez, dünyalýk acýlarýma yenilerini ekler... Uslan derim bir türlü peþimden gelmez, Bilmez ki kor ateþ onuda bekler...
Ey kadir kýymet bilmeyen beden, aldýðýn her nefes için þükret ne olur... SIÐIN SAHÝBÝNE ARAMA NEDEN, BU SULARDA ONSUZ KALAN ÇABUK BOÐULUR...
Düþünüyorum,aklýma sýðmýyor o büyük kudret, acizim kendimden bile habersiz... Beynimi kemiriyor mahçup nedamet, sabahlar utangaç vede çok sessiz...
ENGÝN diye bir ses çýnlýyor lakin, onca yemiþin varamýyorum tadýna, Günahkar bedenim nasýlda bitkin, Zorluyorum kapýlarý þeytanýn inadýna, belki Cebrail’in kusursuz kanadýna, Konar dualarým ulaþýr sana, Dua sana,þükür sana,sýðýnmak sana, Ah nefsim sende beni birazcýk anlasana... Sosyal Medyada Paylaşın:
Kelâm İşçisi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.