Kendini boþlukta hisseder insan Sevgiye hasret kaldýðý zamanlar Ve ölümdür hep aklýnda ki Kör bir pencere Soðuk dört duvar Bir yumak gibi sarýverir yalnýzlýk Sabahý olmayan geceler
Uykularýn haram olduðu Yataðýn buz kestiði zamanlar Ýnsan Hep gülen bir yüz Bir sýcaklýk arar teninde Ve sonra Bakýverir boþ boþ aynalara.
Anlar insan Yalnýzlýk koyu bir karanlýk Yalnýzlýk ölüm Yalnýzlýk çaresizlik Ve gözlerden boþalýverir yaþlar
24.03.2007 Yalnýzlýk Bir zaman sonra Taþa benzetir insaný, Sesleniþleri hissetmez, Hissetmez Dokunuþlarý Ýnsan böyle vakitler Sadece ölümden medet umar Çünkü Sadece ölüm bozar yalnýzlýðý
Ertuðrul Bayam
Sosyal Medyada Paylaşın:
ebayam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.