SEN BİLMEZSİN..

Beni yalnýzlýða sattýðýn geceydi
Tutunamadýðýn beni, terk etme vakti..
Hani vurdun da öldürme bari..

Kasým yaðmurlarýný aratmazdý gözlerin
Karla karýþýk severken seni..
Ezber bozan yalnýzlýðým vururken duvarlara,
Ýsyan ederdim eþlik eden hýçkýrýðýna..


Canýna yandýðým kadýn !
Hiç aðlamadým yokluðunda
Büsbütün kabullenmek olurdu gidiþini tüm aðýrlýðýnca..
Nasýl severdim o zaman, arkanda býraktýðýn kenti..

Kan damlayan caddelerle yýkadým yüzümü her sabah
Yüzüme yapýþan hüzün,
Geri teperdi aynalardan..

Ben çirkin
Ben kimsesiz..


Aðlamadým..
Ve hiç üþümedim
Sýký sýký sarýldý yalnýzlýðým..


Bu nasýl bir sessizlik biliyor musun ?
Bu nasýl bir acý..
Ateþe verdin farzet bedenini..
Hani acýsa tenin..
Baðlýyken ellerin..
Çýkmasa sesin.. ??

Sen nerden bileceksin..

Sen nerden bileceksin kadýn !
Þafaðýna kan damlattýðým geceleri..
Kimsesizliðin acýmasýzca yakan ateþini..
Nasýl gideceksin þimdi..
Sen hiç gelmedin ki..

Sosyal Medyada Paylaşın: