KARDA ACAN PAPATYALAR....
Bir top papatya gôrdûm sokakta
Buz gibi bir avuç toprakta açmis..
Yagan kara ayaza inat ayakta,
Sanirsiniz mevsim baharda...
Sarisi ôyle canli isil isil benzersiz,
Beyazi kardan beyaz ve yesili kiskandirir ,
Yapraklarini dôkmûs çiplak agaçlari...
Bir onlara baktim,bir de kendime!
Onlarki incecik dallari,zarif bedenleriyle
Kisa, ayaza inat ayakta...
Oysa ben,ben koskaca gûl agaci
Kôk salmisim,dal vermisim de
Sonbahardan evvel dôkmûsûm yapraklarimi...
Utandim papatyalardan ,
Usulca oksadim parmak uçlarimla
Hayranlik dolu bir ôpûcûk kondurdum usulca...
Ayrilirken yanlarindan kendime kizdim
Kûfrettim umarsizca,
Su sogukta yasama sarilmis
civil civil açmis papatyadandami acizim diye..
Oysaki ben gûl agaciydim
Mevsime inat ayakta durmaliydim
Ve o an bir ders aldim
hayata dair ,gelecege dair
Ve bir karar aldim kiskaclikla...
Mevsim ne olursa olsun
Hayata sarilacagim,ayakta duracagim
Ve solana kadar dolu dolu yasayacagim,
Mevsim ne olursa olsun
Ben hep baharda kalacagim....
AYSEGÜL ATAKLI 17.12.2008 saat;02.20
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.