görürdük meþe aðaçlarý bile renk deðiþtirirdi kardan bembeyaz olurdu her yan yakýna gidildiðinde farkedilen belli belirsiz bir karaltý olurdu altýnda söðüt aðacýnýn çamura bulanmýþ bir parça yeþillik görürdük
koþardýk baharla beraber ’kim önce varýrsa pýnara o oturacak en öne’ diyerek kuþlarý rahatsýz eder olurduk ’gidin suyunuzu baþka yerde için’ dercesine tuhaf bir yarýþ yapardýk eski ayakkabýlar fýrladý ayaklardan pantolonlar tutulurdu bir elle kan ter içinde koþardýk.
küçücük yaþamlarýn kocaman dünyasýydý pýnar baþýnda geçerdi bahar sonra sarý renk gelirdi habercisi yazýn az bir yeþillik kalýrdý dibinde pýnarýn
uðramazdýk ortalarýna doðru yazýn uzaktan bakardýk burkulmuþ yüreklerle yine oyunlar oynardýk eksik olurdu birþeyler oraya uðramazdýk
bilirdik nedenini hüznün ilk kez yaþamýyorduk ’bizim pýnarýmýz kurumuþtu’ bilirdik.
Erdem AK
Sosyal Medyada Paylaşın:
voyager Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.