Ölüm kadar hakiki Sevgi kadar güzel Gülüþün kadar özel Bir baþýna yetim düþler Yüz çeviren düþünceler Sürünen hisler ve ömürler Beslenmez asla kederden, hüzünden Ötüp durdu cennetin en saf yüreði Viran daðlar aðladý tüm gece Heveslerim kursaðýmda kalýr, otobüsün en arkasýnda ücra bir köþesinde Filizlenir belki çiçekler ayrýlýðýn ertesinde Havasý bile dertli bir coðrafyada, yorgun türküler En iyisini alýp götürdüler Herkesi sevebilir mi bir insan diye aklý kurcalarken, Geçmiþi çözümle Alemlerin ötesinde Ýnancýn kalbinin söylevinde Adaletin tecellisiyle Ama en korkutucusu kim olduðunu kabul etmekte Artýk korku yok hiç bir þekilde Cesaretin gücüyle Metanetin özüyle Kefaretin ödendiðinde Ve bir sonbahar akþamýnýn amansýz çökmesiyle Sakýn deðerlerinden vazgeçme Duygularý esirgeme Yaþam köprüsünden geçersin sen de sabrettiðinde
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Atsız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.