Zaman gözlerimden uzaklaþýyor hýzlýca. Ayaklarýmda çaresizliðin prangalarý Ellerimde kaðýttan uçaklar. Kaldýrýmlar adýmlarýma rehin ve ben sürgün bile deðilim bu ülkede.
Tam yirmi iki yýldýr adýmý duymadým Zaara! Bu hükme saðýr oldu dünya; Ki en çok senin seda’na yakýþýrdý ismim. Senden sonra, duyulmadý bir daha sesim! Parmaklarýmýn arasýndan süzülen kangren satýrlar kemirirken hayallerimi, korumak istediðim güzelliðin yüksünüyor benden. Düþüncelerimden asýlýyorum serçelerin kanatlarýna. Tren istasyonunda býraktým gözlerini. Son bakýþýnda kaldý kimliðim. Alabora olmuþ zihnimde sorgulanýyorum. Suçsuzum Zaara! Yargýlandýðým Lahore’de güneþin doðuþunu görmedim yýllardýr. Ellerimi duvarlara sürdüm Ve ezberledim yüzünün her çizgisini.
Dünyalýk telaþlarýmdan çok, sana yetiþmeye geç kaldým. Ýmgelere sarmaladýðým son þiirimsin artýk. Yokluðuna hükmedecek tevazu kalmadý sabrýmda. Ruhumda tüm aydýnlýklara küsen bir yenilginin karanlýðý. Haince bir terk ediþ deðildi inan bana. Giderken yüreðimin kaný damladý avuçlarýma. Ki Sen, bu evrene sýðdýramadýðým azýnlýktýn. Ki sen gamzelerinde ömrümü solumak istediðimdin. Ki gülüþünden beslenirdi þairliðim!
Yorgunum Zaara. Sana gelen bütün vagonlar devrildi içimde. Öfkemden barikat kursam da hücreme; Belki gelirsin diye, ziyan olmuþ ömrümü sývazladým senelerce. Zaara! Yasýmý tutma benden habersiz. Ben “786” numaralý mahkûm Hâlâ seni bekliyorum bu cenderede! Sosyal Medyada Paylaşın:
Kevser BAYSAL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.