Acı Günümüz

Acý Günümüz

Dalmýþken henüz yeni uykuya
Uyandým bir büyük gürültüyle
Sallanýp duruyordu beþik gibi
Bir saða bir sola zeminimiz.

Sonra bir bir döküldük sokaða
Konu komþu cümlemiz
Korkudan irkilmiþ büyümüþ gözlerimiz.
Meðerse yýkýlmýþ Maraþ, Hatay, Antep
Daha nice ilimiz

Can vermiþ bir anda
Binlerce kardeþimiz
Altý þubat günlerden
En acý günümüz.

Sarýlýr cümle yara
Ne denir bu kadere
Hüküm Onun Varlýk Onun
“Külli nefsin zaikatül mevt.” kanun
Üzülüyoruz, lâkin neye çare...


Sosyal Medyada Paylaşın: