öyle alelacele giderek kalanýn gönülsüzlüðünü görmezden gelip sessiz ve kimsesiz býrakýp kirpiklerinini ucuna asýlý gözyaþlarýný silmeden ve hatta dönüp bir kez daha öpmeden ardýndan dökülen suyu görmeden yüreklerinin orta yerinde kocaman bir sýzý ile býrakýp gidenler geride kalaný düþününce ne hissederler....
ve sonra birgün belki üç beþ hafta belki üç beþ ay belki de yýllar sonra çýkýp gelirken ne umarlar?
yokluklarýnda yaþanýlan yüzlerce saatte akrep hep yelkovanýn arkasýndan bakarken saatin sesi tik-tak/tik-tak kalana yoksunluðunu hatýrlatýrken giden/kalanýn yaþadýðý herþeyden bihaber çýkýp gelirken ne bekler acaba?
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayşenur Çiftçi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.