Kýrýlýp ortasýndan düþtü güz Geceye eflatun bir tebessüm býrakarak
Sen ki efkarýndasýn ya Güne açýk çiçeklerin Ýþte öylece soldu hikayesi günlerin
Yalnýzlýðý Allah’a ýsmarlayýp Köküne yürü bir aðacýn Sularla çamurlarla karýncalarla
Ezgisiz gökten hýncýný alan Bir öç türküsü söyle de Karanlýðýndan arýnsýn gece
Aklýmda rengi var bele vuran ýþýðýn Suyun meneviþinde hüznünü izlemek var Þehrin kör karmaþasýnda karþýlaþýp sarýlmak var Yüzünün ince tüllerden yapýlmýþ gergefine
Gri bir gölge olarak düþmek var aklýmda Þehre aþka direniþe kavgaya
Korkumu saklýyorum Bir cumartesi öðleden sonrasýna Ýçimden geçen binlerce dikeni Hatýra diye saklýyorum Göðsümün ortasýnda
Bana bir düþ yakýnlýðýndan seslen Seslen de Buzlu görüngüsünde yýkanayým þefkatin