Kaç asýrdýr ayaktasýn, tek baþýna ulu çýnar?
Yýkýlmadan, öyle dimdik, ne de maðrur bakýyorsun.
Bulutlar sevgilin olmuþ, dallarýna kuþlar konar;
Sular kendi mecrasýna, sen, içine akýyorsun...
Ýstanbul’da, Gülhane’de seyrettim ben seni çýnar;
O mücessem bedeninle, mest ettin sen beni çýnar!
Senden okunur en güzel, Ýstanbul’ un dünü çýnar!
Ýnsanlar atiye bakar, sen maziye bakýyorsun...
Ne tarihler gördün bilmem, gölgenden kaç devlet geçti?
Kaç âþýk kaldý gölgende, kaçý aþk þarabýn içti?
Bilmem hangi sevgililer, içlerini sana açtý?
Âþýklar yakar gönlünü, sen kendini yakýyorsun...
Seninle dertleþmek olmaz, asýrlarýn derdi sende…
Ne insanlar gelip geçti, hem namerdi, merdi sende!
Kim bilir ne sevgililer, muradýna erdi sende.
Onlar ok’ u kalplerine, sen özüne çakýyorsun...
Nasýl da yüzülmüþ tenin, kabuklarýn soyuk senin!
Ahýn hep içine akmýþ, gövden oyuk, oyuk senin…
Asýrlar ne çok yýpratmýþ, derdin amma büyük senin;
Yaþlanmýþsýn dedik diye, ne kafana takýyorsun?
Sen artýk kucaklanmazsýn, öyle büyük ki bedenin!
Sesin soluðun çýkmýyor, elbet vardýr bir nedenin…
Saçlarýný döktün diye, sana kötü lâf edenin;
Boþ lâfýna bakýp öyle, ne canýný sýkýyorsun?
Varsýn olsun, mühim deðil, kuru ya da sulu çýnar.
Uzun ömrün si mgesisin, kötü mü be ulu çýnar?
Asýrlardýr süslüyorsun güzel Ýstanbul’u çýnar…
Yýllar býkmýyor da senden, sen ne diye býkýyorsun?
**Antalya-2008
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.