Ýki kelime kadar önceydi Susmuþtum Yüklemler ararken Kaybettim sözlerimi Devrildi cümlelerim
Ýtinaydý özendi Kýrýlgandý Neydi bu bilemedim Kim bilebilirdi ki zaten Bu kehaneti Bir ömürdü yaþadýðým ; Lakin Hiç bir ömür görmedi Böyle bir ihaneti
Zaman zaman uz gittim Kayýptým Gizlerim yoktu aþikardým En çýkmazýnda sobelendim Her zaman olduðu gibi Yine kaybedendim
Kanayan yaralarýma panzehir Umutlarým vardý Silinmeden önce Hayallerim Tutuþtuðunda yýldýzlar Doðacak güneþim Karanlýða mahkum edildim Yüreðimde ne varsa Kim, kimler varsa Hepsini azat ettim Derinlerden duyuyorum Kýzgýn , mutlu Kayýp , kederli , sevinçli Belki tanýdýk Cümleler Ayný sözler ayný sesler ; Ama Hiç tanýdýk gelmiyor
Ýki kelime kadar önceydi Susmuþtum Bende avazým sustuðu kadar Ýçime konuþtum Anladýmki ben vazgeçilmez olan Nefes sandýðým seslerden Bakýnca kanatan gözlerden Ýçim yana yana belki ; Ama geçtim Bende nihayetinde Duymak istemediðim kelimeleri Sessiz harflerden seçtim.
Murat BALLI
Sosyal Medyada Paylaşın:
Murat Ballı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.