NE DE OLSA AŞK ŞAİRİN TA KENDİSİ...

Aþkýn kökü özlem:
Hüznü dahi teselli bilen.
Nakaratý yüreðin elbet sevgili
Aciz bir firar geceyi tetikleyen
Süklüm püklüm rüzgâr.
Günü torbaya koydu mu þair
Ve iþte gecenin peçesi ki tecrübe ile sabit.
Bir köle ise aþka
Külliyen yalan esareti
Ne de olsa aþk, þairin ta kendisi.

Þahikanýn dünü
Düþlerin küpeþtesi
Dümen kalemde
Dirlik inançta
Aþksa þaklayan
Aþk bazen þarlayan
Aþk sadece aþkýn inhisarýnda

Dokunulmazlýðý evrenin ve þairin
Dokunduðu her izlek her kare
Düþtükçe kimi insan gözünden
Sahici bir efkâr bozguna uðratan þairi
Elemin yürek sesi
Maviden varsa yoksa güzelliðin abidesi.

Bir hiciv.
Muradý belki de þairin
Kýlavuzu bülbül konacaðý yer önceden belli.

Ýklimin ruhu geçti þaire
Þairin nefesi hýzlý ve telaþla dokunurken en yükseðe
Bir þadýrvan kimi zaman yaðmalanan yürek
Çeþme baþý âþýklarý ve þiir
Oysaki þehrin ortasýnda yaþayan gün ve gece þairin ta kendisi
Kovulduðu yüzlerce köy
Hala safça sevmeye ant içmiþ bir renk gibi
Kusursuz bir hayal gibi
Aþký þakýyan her hece her zerre
Evrenin nüvesi ve güftesi olsa olsa
Yalnýzlýkla çýktýðý tepeler
Aþtýðý dað bayýr
Sonunda vardý ya kendine.


Sosyal Medyada Paylaşın: